 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
| Encyklopedia |
Jedna ze średniowiecznych broni piechoty. Jednocześnie kojarzy się z piechotą szwajcarską, uważaną za najlepszą formację pieszą wieków średnich. Szwajcarzy, jako jedni z nielicznych potrafili zwyciężyć w starciu z ciężką konnicą rycerską, uzbrojoną w kopie. Byli najlepszymi wojskami zaciężnymi średniowiecza, z pól bitewnych znikneli dopiero w XVI w. wyparci przez Lancknechtów niemieckich, notabene swoich uczniów. Alabarda (tak bowiem brzmi nazwa staropolska) to broń drzewcowa, drzewce (najczęściej z drzewa jesionowego) miało przekrój wielokątny - dla lepszego chwytu. Żeleźcce początkowo miało kształt niemal prostokątny (forma dużego topora), później przekształciło się siekierę przeznaczoną do rąbania, zwieńczoną kłującym grotem, w miejscu obucha wyposażoną w hak służący do ściągania jeźdźców z koni.
Halabarda powstała z broni podobnej do berdysza w XIII w. W XIV w. doszło do wykształcenia licznych form regionalnych. W XIV-XV w. halabarda rozpowszechniła się w całej Europie. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
