 Szukaj |
| >NASZE STRONY |
 MAIN |
|
|
GRY FABULARNE |
|
|
GRY cRPG |
|
|
FANTASTYKA |
|
|
PROJEKTY |
|
|
|
|
Statystyki |
userzy w serwisie:
gości w serwisie: 0 |
|
|
|
| Encyklopedia |
Jeden z najpopularniejszych hełmów używanych w średniowieczu, a przy tym, ze względu na ogromną różnorodność form, jeden z najtrudniejszych do sprecyzowania.
Generalnie dzwon łebki był półkulisty, dostosowany kształtem do głowy, czasem przybierał formę bardziej stożkowatą - np. przygięta do przodu tzw. frygijska czapka z XII w.
Wczesne łebki posiadały dość płytki dzwon i noszone były zarówno na kapturze kolczym, jak i pod nim (hełm sekretny). Później dzwon uległ powiększeniu i zaczął chronić kark oraz część twarzy. Łebka była pierwowzorem wielu typów hełmów. Powszechnie używana na polu walki od XII do XV w. włącznie dała początek przyłbicy, saladzie oraz barbucie. Wersja z płytkim dzwonem była obok kapalinu najpopularniejszą ochroną głowy żołnierzy pieszych.
Nawet przyglądając się dzisiejszym hełmom bojowym można zauważyć, że ich forma przypomina właśnie średniowieczną łebkę.
W połowie XV w. łebka zaczęła przyjmować formę hełmu półzamkniętego - do dzwonu zaczęto dodawać opuszczone pod dużym kontem w dół rondo z wizurami przez co hełm taki konstrukcyjnie stawał się kapalinem, inne formy to po prostu salady bez ruchomej zasłony. Te typy łebek były szczególnie popularne w Niemczech i Polsce. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
